In een recente bekentenis vertelt Daan (fictieve naam) over de schaamte en spijt die hij voelt voor het jarenlang pesten van zijn gehandicapte broer. Daan’s broer zit sinds zijn geboorte in een rolstoel en heeft beperkte controle over zijn armen.
Toen Daan 11 jaar werd, begon hij te worstelen met de extra aandacht die zijn broer van hun ouders kreeg en de stress die zijn broer veroorzaakte. Daan moest zijn broer vaak helpen met eten, aankleden en verschonen, en hij begon hem hiervoor te haten.
In plaats van zijn broer te steunen, begon Daan zich van hem te distantiëren en maakte hij nieuwe vrienden op school. Hij vertelde tijdens het avondeten over zijn leuke ervaringen op school om zijn broer jaloers te maken en sprak steeds minder met hem.
De pesterijen escaleerden toen Daan opzettelijk de wifi en tv uitschakelde als ze het huis verlieten, zodat zijn broer niets te doen had. Hij wiste zijn broers favoriete opgenomen shows, lachte om zijn spraakgebrek en plaatste voorwerpen net buiten zijn bereik.
Het keerpunt kwam drie weken geleden toen Daan zijn broer tegen zijn zin in de achtertuin achterliet. Na drie uur besefte Daan wat hij had gedaan en trof hij zijn broer in tranen aan. Deze gebeurtenis had zo’n grote impact op Daan dat hij besloot te stoppen met het pesten van zijn broer.
Afgelopen zondag vertelde zijn broer hem dat hij blij was dat Daan zijn broer en vriend was. Dit raakte Daan zo diep dat hij in tranen uitbarstte. Nu, op 17-jarige leeftijd, wil Daan zijn excuses aanbieden en om vergeving vragen, en proberen een betere broer te zijn voor zijn 19-jarige gehandicapte broer. Daan hoopt dat het nog niet te laat is.