In een recente bekentenis vertelt Tim (fictieve naam), een geschiedenisleraar, over een probleemleerling in zijn klas van 12- tot 13-jarigen. Deze jongen zorgt constant voor overlast, pest zijn klasgenoten en maakt racistische grappen. In het kort, hij is een pestkop.
Onlangs vernielde hij een groepsproject, waardoor zijn hele groep dreigde te falen. Tim besloot de rest van de groep extra tijd te geven om het verloren werk opnieuw te maken. Hij probeerde contact op te nemen met de moeder van de jongen, maar zij verdedigde haar zoon en geloofde niet dat hij zoiets zou doen.
Op een dag zag Tim hoe de jongen in een hoek werd gesleurd, en hij begreep meteen wat er aan de hand was. In plaats van in te grijpen, besloot hij echter door te lopen en te doen alsof hij niets had gezien. De jongen werd ruw aangepakt en moest die dag vroeg naar huis, terwijl de rest van de klas zweeg over eventuele ‘verdachten’.
Hoewel hij weet dat hij in deze situatie verkeerd zat, geeft Tim toe dat hij geen spijt heeft en niet van plan is om bij te dragen aan een eventueel onderzoek. Hij doet alsof er niets gebeurd is en gaat verder met lesgeven zoals gewoonlijk.